Sejarah Arab Jahiliah - Politik

Masyarakat Arab mengamalkan sikap kesukuan di mana mereka cukup berbangga dengan kekuatan suku masing-masing. Setiap kabilah atau suku diketuai oleh sheikh yang di mana ia mestilah berfikiran matang dan petah berhujah. Disebabkan kesukuan yang menebal dalam diri mereka sekaligus menyebabkan banyak pergaduhan dan pertelingkahan serta peperangan seperti yang terjadi antara bani Bakr dengan bani Taghlib iaitu peperangan al-Basus yang tercetus selama 100 tahun seperti yang diceritakan dalam syair Amru bin Kalsum. Bangsa Arab mempunyai banyak suku kaum seperti bani Tamim, Adi, Umaiyah, Hashim, Ghatfan, Huzair dan lain-lain.

Pentadbiran Makkah telah dikuasai oleh Qusai bin Kilab pada tahun 400 Masihi semula setelah kaum Jurhum diusir keluar dari Makkah dalam tempoh masa yang panjang. Maka dengan itu, tanggungjawab diberikan kepada keturunannya untuk menguruskan memberi minuman kepada tetamu haji, menjaga kunci kaabah, serta menerajui pentadbiran Makkah ketika itu seperti Abdul Mutalib iaitu datuk kepada Nabi Muhammad S.A.W telah menjadi pemimpin Makkah dan seterusnya bapa saudaranya Abu Talib. Penjaga kunci kaabah ialah dalam kalangan bani Abdul Dar. Tanggungjawab memberi minuman kepada jemaah haji dilakukan semasa musim haji dan apabila Abdul Mutalib telah mendapat mimpi bahawa beliau disuruh untuk menggali telaga yang sekian lama ditimbus iaitu telaga zamzam, maka air zamzam telah berjaya digali antara tempat sembahan patung yang bernama Isaf dan Nailah dengan tempat-tempat burung menyinggah.

Jikalau golongan badwi mengamalkan sistem politik kabilah, maka golongan hadhari walaupun mempunyai sistem pentadbiran yang lebih tetap dan teratur tetapi sistem politiknya berbagai-bagai ragam. Di selatan lebih cenderung kepada sistem beraja. Di utara pula khasnya di Hirah dan Ghassan lebih kepada sebuah negara naungan Parsi atau Rom. Adapun di Makkah sendiri bercorakan aristokrasi iaitu sekumpulan golongan bangsawan mendominasi pentadbirannya iaitu Quraisy.

Sekadar Gambar Hiasan